farma-leki przeciwarytmiczne, Farmakologia, Farmakologia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
LEKI ANTYARYTMICZNE I LECZENIE ZABURZEŃ RYTMU SERCA
Zaburzenia rytmu serca czyli arytmie
dzielimy na:
●
arytmie komorowe
●
arytmie nadkomorowe
Wśród nadkomorowych zaburzeń
rytmu wyróżniamy:
●
Migotanie przedsionków ( AF-
atrial fibrillation
)
●
Migotanie przedsionków w zespole tachykardia-
bradykardia
●
Trzepotanie przedsionków (AFL-
atrial flatler
)
●
Nawrotny częstoskurcz przedsionkowo-
komorowy z łącza (AFNRT)
●
Nawrotny częstoskurcz przedsionkowo-
komorowy przewodzony dodatkową drogą AV
●
Częstoskurcz przedsionkowy wieloogniskowy
●
Częstoskurcz przedsionkowy z blokiem
przedsionkowo-komorowym
●
Częstoskurcz zatokowy
●
Przedwczesne pobudzenie nadkomorowe
●
Najczęściej stwierdzaną arytmią nadkomorową jest
migotanie przedsionków
Wśród arytmii komorowych
wyróżniamy
●
1.
Pojedyncze lub gromadne PCV
●
2
. Skurcze dodatkowe komorowe (PCV) pochodzące z jednego lub różnych ognisk
●
3.
Pary i salwy skurczów dodatkowych
●
4.
Skurcze dodatkowe R/T
●
5.
Częstoskurcz komorowy nieutrwalony nsVT i utrwalony sVT
●
6.
Trzepotanie i migotanie komory (UF i VF)
Zaburzenia rytmu serca występują w
przebiegu różnych chorób układu sercowo-naczyniowego:
●
choroby wieńcowej
●
kardiomiopatii
●
nadciśnienia tętniczego
●
wad serca
●
niewydolności krążenia
●
zapalenia mięśnia sercowego
Zaburzenia rytmu serca mogą
towarzyszyć chorobom w obrębie innych narządów i układów:
●
nadczynności tarczycy
●
niedokrwistości
●
infekcji
●
choroby zapalnej w obrębie jamy
brzusznej
●
zaburzenia elektrolitowe
●
leki sympatykomimetyczne
●
hipoksja, hipotermia
●
używki: kofeina, nikotyna, alkohol
●
stres psychiczny
1 Przygotowano:
Prognostyczny podział komorowych
zaburzeń rytmu serca
ŁAGODNE
Holter:
przedwczesne pobudzenie komorowe (PVC), mogą być pary i nieutrwalony częstoskurcz komorowy
(nsVT)
Choroba organiczna:
brak lub minimalna
Ryzyko zgonu:
minimalne
POTENCJALNIE ZŁOŚLIWE
Holter:
przedwczesne pobudzenie komorowe (PVC), pary , nieutrwalony częstoskurcz komorowy (nsVT)
Choroba organiczna:
obecna-różnego stopnia
Ryzyko zgonu:
umiarkowane
ZŁOŚLIWE
Kliniczne:
utrwalony częstoskurcz komorowy (sVT) lub migotanie komór (VF)
Holter:
przedwczesne pobudzenie komorowe (PVC), pary , nieutrwalony częstoskurcz komorowy (nsVT)
Choroba organiczna:
zwykle poważna
Ryzyko zgonu:
poważne
Podział leków przeciwarytmicznych wg Vaughan-Williamsa
Grupa leków
Mechanizm działania
leki
I A
Kanał wapniowy
chinidyna
↓ faza 0
prokainamid
↓przewodnictwo
dizylopiramid
↑ repolaryzacja
I B
mały wpływ na fazę 0 w tk.
zdrowych
Lidokaina
↓ repolaryzacji
Meksylelina
IC
↓↓ faze0 Flekainid
↓↓ przewodnictwo Enkainid
Ma wpływ na repolaryzację Propafenon
II
Receptory beta adrenergiczne Beta blokery
III
Kanał potasowy
Amiodaron
↑ repolaryzacji
Sotalol
IV
Kanał wapniowy
Werapamil
dilitazem
Decydując się u chorego na zastosowanie leku przeciwarytmicznego należy wybrać lek
zapewniający najwyższą:
●
skuteczność
●
bezpieczeństwo
●
tolerancję
Jednym ze wskaźników skuteczności leku przeciwarytmicznego jest zmniejszenie liczby PVC w
kontrolnej 24-godzinnej rejestracji EKG metodą Holtera
Porównawcza cecha skuteczności leków przeciwarytmicznych- holterowska ocena zdolności
tłumienia przedwczesnych pobudzeń komorowych
2 Przygotowano:
Badanie CATS opublikowane w roku 1989 wykazało, że flekainid i enkainid (leki silnie tłumiące
PVC) zastosowane u chorych po zawale serca w porównaniu z placebo
zwiększały ryzyko zgonu
Program CATS zmienił dość zasadniczo
wskazania do stosowania antyarytmików
Wielokrotnie zastanawiano się dlaczego leki przeciwarytmiczne skuteczne w terapii PVC mogą
zwiększać zagrożenie pacjenta?
Odpowiedź:
Leki te nie eliminują substratu arytmii a jedynie modyfikują go poprzez wpływ na refrakcję,
przewodzenie lub mechanizmy wyzwalające
Substrat arytmii jest niestabilny może być modyfikowany przez zaburzenia jonowe, autonomiczne,
niedokrwienne i inne. Stąd lek antyarytmiczny może wykazywać zarówno działanie
przeciwarytmiczne jak i proarytmiczne
Obecnie wydaje się ,że najlepszymi lekami w leczeniu komorowych zaburzeń rytmu serca są leki
klasy III
AMIODARON
Wykazuje złożone działanie elektrofizjologiczne:
●
wpływa na kanał sodowy, potasowy i wapniowy (efekt klasy I, III i IV)
●
Jest niekompetytywnym blokerem alfa i beta receptorów adrenergicznych (efekt klasy II)
●
Amiodaron stosowany dożylnie w trybie ostrym powoduje odmienne następstwa
elektrofizjologiczne, nie podawany przewlekle
●
Wpływ amiodaronu podanego dożylnie i w przewlekłej terapii doustnej na właściwości
elektrofizjologiczne serca
Farmakologia amiodaronu jest skomplikowana:
●
okres półtrwania wynosi 30 dni
●
stan równowagi ustala się po około 3 m
●
działanie antyarytmiczne utrzymuje się do 150 dni po jego odstawieniu
●
Nie istnieje optymalny schemat wysycenia i ustalenia dawki podtrzymującej
pierwszy tydzień 3∙ dziennie 200-400 mg
drugi tydzień 2 ∙ dziennie 200 mg
a następnie dawki podtrzymujące:
400 mg/ dobę
200 mg/ dobę
200 mg co drugi dzień
200 mg przez 5 dni w tygodniu;
2 dni przerwy
100 mg/ dobę
Dożylnie:
150- 300 mg we wlewie kroplowym max co 6 godzin 300 mg 2-3 ∙ dziennie
3 Przygotowano:
AMIODARON (CORDARONE, OPACORDEN, SEDACORN)
tabl. á 0,2 g. amp. á 0,15 g/3 ml
Dawkowanie:
Doustnie:
W badaniu CAMIAT proarytmię stwierdzono u :
●
0,3% leczonych amiodaronem
●
3% otrzymujących placebo
●
Amiodaron cechuje się niskim ryzykiem proarytmii
●
Amiodaron nie powoduje upośledzenia kurczliwości mięśnia sercowego (nie wykazuje
ujemnego działania inotropowego)
Objawy niepożądane:
●
niedoczynność tarczycy 5-8 %
●
nadczynność tarczycy 1,5- 2%
●
śródmiąższowe zapalenie płuc
●
zwłóknienie płuc 1-5 %
●
depozyty rogówkowe -prawie u wszystkich chorych leczonych przewlekle dolegliwości z
przewodu pokarmowego 25%,nudności , wymioty, zaparcia, brak łaknienia
●
nadwrażliwość skóry na słońce
●
wysypki, niebieskie zabarwienie skóry
●
uszkodzenie wątroby
●
objawy ze strony OUN- 20-60%, neuropatia obwodowa, bóle głowy, drżenia, omamy,
osłabienie siły mięśniowej ,zaburzenia koordynacji ruchowej
●
odsetek odstawień leku z powodu objawów niepożądanych dość wysoki:
●
po roku leczenia 31 %
●
po 2 latach leczenia 41 %
Przeciwwskazania:
●
bradykardia zatokowa, bloki przedsionkowo-komorowe
●
niedociśnienie, wstrząs
●
zaburzenia czynności tarczycy (amiodaron ma budowę podobną do tyroksyny)
●
uczulenie na jod
●
dysfunkcja wątroby
SOTALOL
Biosotal 40 (Sanofi-Synthelabo)
tabl.á 0,04
Biosotal 80 (Sanofi-Synthelabo)
tabl.á 0,08
Biosotal 160 (Sanofi-Synthelabo)
tabl.á 0,16
Darob (Knoll) tabl.
á 0,08 i 0,16
Gilucor mite (Soluay Pharmaceuticals)
tabl.á 0,08
Sotahexal (Hexal A6) inj
á 0,04 g/4 ml iv tabl. á 0,08 i o,16
Sotalex (Bristol-Myers Squibb) amp.
á 0,04 g/4 ml iv
Dawkowanie:
Doustnie: 80-480 mg/dobę
dawka min 2 ∙ 40 mg, dawka przeciętna 2 ∙ 80 mg; dawka wysoka 2 ∙ 160 mg;
dawka max 3 ∙ 160 mg
Dożylnie:
40-60 mg w ciągu 2-3 minut (można dawkę powtórzyć po 10 minutach)
Sotalol wykazuje działanie beta-adrenolityczne przy dawce 25 mg/dobę.
Efekt klasy III ujawnia się od dawki 160 mg/dobę
4 Przygotowano:
Sotalol
posiada korzystne właściwości farmakokinetyczne:
●
100% biodostępności
●
Brak metabolizmu wątrobowego i efektu przejścia przez wątrobę
●
Okres półtrwania dość długi T
1/2
7-12 h
●
Maksymalne stężenie w surowicy 2-3 h
●
75% leku wydal się przez nerki
●
Stan równowagi ustala się po 2-3 dniach ( można już ocenić skuteczność)
W dużym zestawieniu 1228 chorych leczonych sotalolem proarytmię stwierdzono w 4,3 %
przypadkach. Najczęściej narażeni są chorzy z wydłużonym QT( powyżej 500 ms) i hipokaliemią
Objawy niepożądane
●
bradykardia, hipotonia
●
duszność, drgawki
●
osłabienie siły mięśniowej
●
wysychanie błony śluzowej, zapalenie spojówek
●
zawroty, bóle głowy
●
impotencja
LEKI ANTYARYTMICZNE GRUPY I A
CHINIDYNA
●
stabilizuje błony komórkowe
●
działa hamująco na kanał sodowy i potasowy
●
blokuje receptory α-adrenergiczne w sercu i na obwodzie
●
hamuje receptory muskarynowe (działanie wagolityczne)
●
ma silne działanie proarytmiczne
Działania niepożądane
●
zaburzenia wzroku i słuchu
●
bóle i zawroty głowy
●
spadek ciśnienia tętniczego krwi
●
niedokrwistość hemolityczna, trombocytopenia
●
alergiczne reakcje skórne
●
toczeń rumieniowaty
●
zapalenie wątroby
●
nudności, biegunki ( trudne do opanowania, prowadzące do zaburzeń elektrolitowych)
Preparat :
Chinidinum sulfuricum (Polfa
Warszawa) draż. á 0,2
Kinidin Duruees (Astra Zencear)
tabl. á 0,2
Dawkowanie:
Stosuje się tylko doustnie
Dawka próbna 200 mg ( wyklucza nadwrażliwość)
Po 1-2 h 400 mg (uzyskanie stężenia terepeutycznego)
Następnie 200 mg co 6 h lub 400 mg co 8 h
Chinidyna wchodzi w interakcje z 6N- zwiększa stężenie digoksyny o 100 - 300%
PROKAINAMID
Jest to amid prokainy- pochodnej leku znieczulającego miejscowo
5 Przygotowano:
[ Pobierz całość w formacie PDF ]